ต้นกำเนิดดั้งเดิมเชื่อกันว่าเป็นแมวท้องถิ่นของอังกฤษ นิสัยเรียบร้อย ขี้อ้อน ไม่ค่อยโวยวายเสียงดัง รูปร่างขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ หัวกลมโต ตาโต จมูกสั้น แต่ไม่สั้นแบบ Persian ขนสั้นแน่น ขายาวปานกลางถึงสั้น อุ้งเท้ากลม หางยาวปานกลาง โคนหางหนา ปลายหางกลมมน สีมีหลายสี แต่สีที่นิยมคือสีเทาเข้ม (Blue)
ต้นกำเนิดของแมวพันธุ์นี้เริ่มในศตวรรษที่ 19 แมวเป็นที่นิยมในอังกฤษมาก แม้แต่ราชินี Victoria ก็ยังทรงเลี้ยงแมว Persian ไว้ 2 ตัว จนกระทั่งได้มีการพัฒนาสายพันธุ์ Exotic ขึ้น แต่ก็ยังไม่มีการพัฒนาสายพันธุ์แมวในอังกฤษมากนัก จนกระทั่งปี ค.ศ. 1871 แมว British Shorthair ได้รากฎตัวขึ้นที่งานประกวดในเมือง Crystal Palace จนถึงปี ค.ศ. 1901 แมวขนสั้นก็เริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองเกิดขึ้น แมวพันธุ์นี้ก็เริ่มมีจำนวนลดลงเป็นอันมาก จนนักผสมพันธุ์พยายามที่จะผสมแมวข้ามสายพันธุ์กับ Persian เพื่อให้ได้แมวลักษณะเช่นเดียวกับแมวพันธุ์นี้ จนสมาคมของประเทศสหรัฐอเมริกาลังเลที่จะรับรองสายพันธุ์ เพราะเป็นแมวที่สืบเชื้อสายมาจาก Persian แต่ก็ได้มีการรับรองในที่สุดในปี ค.ศ. 1980ถึงแม้แมวพันธุ์นี้จะจัดว่าเป็นแมวขนสั้น แต่ก็มีขนที่หนาแน่น เจ้าของควรแปรงขนให้ 2 - 3 ครั้ง ต่อสัปดาห์ เพื่อป้องกันไม่ให้ขนหลุดร่วงติดตามเครื่องเรือน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น